هشتمین امام شیعیان جهان، در مورد مسائل و رخدادهای عصر غیبت و ظهور امام عصر (عج)، بیاناتی شیوا و راهگشایی دارند که بیش از پیش، این آینه زلال الهی و آرامش بخش هستی را به ما می نمایاند .

جايگاه زيارت اربعين در نگاه شيعيان؛
اربعين؛ روز انتظار ظهور قائم آل محمد(عج)

زيارت اربعين در ميان احاديث شيعه از ارزش والايي برخوردار است تا آن جا که از نشانه‌هاي فرد مومن برشمرده شده است؛ روز اربعين رابطه مستقيمي با ظهور منتقم سيد الشهدا(ع) دارد.

زينب صارم؛ زيارت اربعين در ميان شيعيان از جايگاهي بسيار والايي برخوردار است. علت تعظيم و بزرگداشت شيعيان نسبت به اربعين امام حسين (ع) را مي‌توان در گفتار و سفارشات اهل بيت ريشه‌يابي کرد.

امام حسن عسكرى (ع) فرموده است: پنج چيز از نشانه‏هاى مؤمن است. گزاردن پنجاه و يك ركعت نماز واجب و نافله، زيارت‏ اربعين، انگشتر در دست راست كردن و پيشانى بر خاك ساييدن و بلند گفتن‏ بسم الله الرحمن الرحيم.

زيارت اربعين از امام جعفر صادق (ع) روايت شده و خواندن آن در روز اربعين مستحب موکد است. شيخ عباس قمي زيارت اربعين را در کتاب ارزشمند مفاتيح الجنان نيز ذکر کرده است.

اربعين روز تجديد اندوه شيعه

روز اربعين براي شيعيان زمان تجديد غم و اندوه براي مصايب سيد الشهدا است؛ اين غم و اندوه در جان شيعيان جريان دارد تا به دست منتقم واقعي آل محمد انتقام خون‌هاي به ناحق ريخته شده در سرزمين کربلا ستانده شود به همين جهت روز اربعين را مي‌توان زمان تجديد عهد با منتقم آل محمد دانست.

حجت الاسلام پناهیان را باید یکی از پیشقراولان بحث بشارت ظهور دانست ، ایشان بیش از یک دهه است که بهمراه مباحث مهم تربیتی، دینی و اجتماعی به بحث مقدس بشارت ظهور نیز می پردازد ، سخنرانی های ایشان در این زمینه را می توان تفسیر بشارتهای ولی امر مسلمین در یک و نیم دهه گذشته دانست.

پس در عصر غیبت کبرا یا طولی, که به فرمودهء رسول خدا(ص) زمانش طولانی است, به طریق اولی امام باید مصالح شیعیان خود را رعایت کند و هر آن چه را که مایهء تباهی کارشان می شود, از آنان دور کند و این کار از طریق نصب سرپرست امورشان که حافظ شئون سیاسی - اجتماعی آنان و قوانین دین و دنیایشان باشد, ممکن است.
به اجماع و اتفاق امت, این سرپرستی که نیابت عامه نام دارد, تنها از آن فقهای عادل است. بنابراین فقها, صلاحیت دخالت در امور مسلمانان را طبق آن چه مصلحت اقتضا می کند دارند و هر تصمیمی که در مورد مسائل مسلمانان و ادارهء آنان بگیرند و قانونی که تشریع کنند, و هر حکومتی که تحت نظر آنان و با صلاح دید آنان شکل بگیرد, ناشی از ولایت امام(ع) و تحت مسئولیت ایشان خواهدبود. لذا احیای سنت, دفع بدعت, حفظ شریعت و سرپرستی امت به عهدهء آنان است. پس رهبری, زیبنده شان است و آنان جانشینان امام و قائم مقام او در شئون حکومتی و امینان او بر حلال و حرام هستند. اگر چنین نبود, دین مندرس و آثار شریعت مبین تباه می شد.هر کس نیک تامل کند, در می یابد که اشراف فقها بر امور, به اضافهء جایگاه معنوی و موقعیت روحانی آنان در دل ها, قویترین سبب بقای تشیع و حفظ آثار معصومان (ع) تا روزگار ما بوده است.
این ولایت که برخی شئون آن چنین است, همان حکومت مشروع حقی است که از روزگار خاتم انبیا(ص) هرگز منقطع نشده و تا زمانی که تکلیف باقی است, هم چنان استمرار خواهد داشت و در تحقق این حکومت, میان آن که ولی امر در هر آن چه خداوند در حوزهء حکومتش, یعنی دنیا و مافیها قرار داده کاملا مبسوط الید باشد و یا تنها در بخشی از آن اختیار داشته باشد و یا هیچ اختیاری نداشته باشد و یا آن که در برابر دیدگان حاضر و یا از چشم ها غایب باشد, تفاوتی وجود ندارد.
پس حکومت مشروع, با این اعتبار شکل می گیرد و منعقد می شود و فقهای عادل در عصر غیبت حاکمان شرع و سرپرستان امور به شمار می روند و این است معنای گفتار امام(ع) در توقیع شریف که:
پس آنان حجت من برشمایند و من حجت خدا هستم.
این, همان حکومت مشروعی است که بر مکلفان واجب است که از آن اطاعت کنند و زیر بیرق آن گردآیند, گرچه در سرزمین دیگری جز دارالاسلام به سر می برند. پس مومنان اگر چه در دارالکفر باشند و یا آن که سرزمین مسلمانان تحت سلطهء نامشروعی باشد, بر آنان واجب است که از این حکومت مشروع که امام آن را در عصر غیبت به دست فقها سپرده است, تبعیت کنند.